Η δύναμη της Ευρώπης και το... υπόδειγμα των υπολοίπων κρύβει τελικά πολλά από τα μαύρα της μελανά σημεία σε μια εποχή που το Ευρώ και οι λαοί δοκιμάζονται πολύ σκληρά.
Η κυρίαρχη οικονομική δύναμη της Ευρώπης η Γερμανία, η χώρα που αρκετοί Έλληνες θέλουν να εργαστούν και αρκετοί θεωρούν ως πρότυπο αναφορικά με την οργάνωση και την... δικαιοσύνη που μπορεί ο απλός πολίτης να απολαύσει.
Πως έφτασε ως εδώ;
Πάνω στις πλάτες εκατομμυρίων κακοπληρωμένων εργατών φυσικά, εκεί στηρίχθηκε και οικοδομήθηκε το γερμανικό βιομηχανικό και εξαγωγικό θαύμα που όλοι σήμερα γνωρίζουμε και φυσικά μην ξεχνάμε και τις διάφορες παράπλευρες και ίσως πιο σημαντικές κινήσεις γνωστές και ως μίζες.
Έτσι η «ατμομηχανή» της Ευρώπης είναι αυτή που πρώτη καταπατά τα εργατικά δικαιώματα με πάνω από 7 εκατομμύρια εργαζόμενους να δουλεύουν για 400€ το μήνα και φυσικά χωρίς καμία ασφάλιση. Φυσικά η συγκεκριμένη μορφή απασχόλησης έχει και όνομα για να μπορούν να καλυφθούν πίσω του οι δουλέμποροι που μοναδικό στόχο έχουν το κέρδος...«μίνι απασχόληση».
Μίνι Απασχόληση
Δεν εξασφαλίζει ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε συνταξιοδοτικά δικαιώματα καθώς η εργασία αυτή δεν μεταφράζεται σε ένσημα και επομένως δεν συνυπολογίζεται στα συντάξιμα έτη. Υπό το συγκεκριμένο καθεστώς ο εργαζόμενος δουλεύει λιγότερο με σκοπό η αμοιβή να μην ξεπερνά τα 400€ μηνιαίως.
Βέβαια ένα από τα ....θετικά αν το δούμε σε αντιστοιχία με την Ελληνική παράλογη φορολογική νομοθεσία είναι ότι τα 400 ευρώ το μήνα δεν υπόκεινται σε φορολογία, ενώ ο εργοδότης καταβάλει τις χαμηλότερες εργοδοτικές εισφορές. Αν σε αυτό το καθεστώς προσθέσουμε και τους ενοικιαζόμενους υπάλληλους με μπλοκάκια (ναι και αυτό δεν είναι μοναδικό χαρακτηριστικό) οι οποίοι εργάζονται με συμβάζεις ορισμένου χρόνου λαμβάνοντας μισθούς αρκετά χαμηλότερους του κανονικού τότε έχουμε την Γερμανία με τον τέλειο εργασιακό μεσαίωνα.
Πως έγινε αυτό;
Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν είναι κάτι το οποίο η Γερμανική κυβέρνηση δεν γνωρίζει (άσχετα αν προ ημερών εκπρόσωπός της καλούσε από δημόσιο βήμα εργαζόμενους από χώρες όπως η Ελλάδα να έρθουν να εργαστούν στην Γερμανία) το αντίθετο μάλιστα.
Τον δρόμο λοιπόν για αυτού του είδους την εργασία τον άνοιξε η κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων του Γκέρχαρντ Σρέντερ την άνοιξη του 2003 όπου ξεκίνησε να προωθεί την «Ατζέντα 2010» η οποία περιελάμβανε μια σειρά από μεταρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο κράτος πρόνοιας με στόχο την μείωση του εργατικού κόστους και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας... μεταρυθμίσεις τις οποίες είχε εισηγηθεί ο Πέτερ Χάρτς ως τότε διευθυντής προσωπικού της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen.
...Αυτά ας τα βλέπουμε και ας καταλάβουμε ότι η δύναμη είναι στα δικά μας χέρια και όχι στα χέρια αυτών που θεωρούν ότι έχουν την διακυβέρνηση μιας χώρας και της χώρας μας στα χέρια τους.