Από το 1996 ...φαντάρος τότε ο γράφων, φτάσαμε στο 2018 και ζούμε ξανά, ίσως και λίγο πιο έντονα αυτή τη φορά τα Ίμια ή Καρντάκ όπως τα λέει ο Σουλτάνος.
Τότε η Ελλάδα σεβόμενη τις έξωθεν οδηγίες...κιότεψε και το επεισόδιο σταμάτησε εκεί, έλα όμως που 22 χρόνια μετά, το γεγονός του τότε έχει κάνει τους Τούρκους πιο επιθετικούς από ποτέ.
Πως είναι δυνατόν όμως... η Τουρκία η οποία οικονομικά δεν αντέχει, έχει ήδη ανοικτά μέτωπα με τους Κούρδους και το περίφημο Κουρδικό, το παίζει ..μάγκας και βαρβάτος τσαμπουκάς, απέναντι σε μια ρήξη που σίγουρα δεν την συμφέρει και δεν θα βοηθήσει την όποια προσπάθειά της για ένταξη στην Ε.Ε. (όνειρο θερινής νυκτός ίσως αυτό για τους Τούρκους);
Το θέμα σε όλο αυτό το "παιχνίδι" δεν είναι άλλο από ...τα μπικικίνια (οικονομικό δηλαδή).
Αναρωτήθηκε κανείς ...πως ξαφνικά η ισχυρότερη και μεγαλύτερη Οικονομία της Ε.Ε. η Γερμανία "ξέμεινε" από ναυτικό, λίγες μέρες πριν το επεισόδιο; Ένα επεισόδιο που η Ελλάδα θα έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει την συμβολή της Ε.Ε. μια και τα Ελληνικά σύνορα δεν είναι απλά Ελληνικά αλλά σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης;
Αναρωτήθηκε κανείς, γιατί ο Αμερικανός πρόεδρος στέλνει τον Υπουργό Εξωτερικών στην γείτονα χώρα; (ξέρει ότι θα γυρίσει με άδεια χέρια, οι Αμερικανοί όμως δεν συγχωρούν εύκολα το γεγονός της αγοράς εξοπλισμού από την Ρωσία ούτε και το ...να αποσυρθούν τα Αμερικανικά στρατεύματα από την περιοχή που ο Σουλτάνος θέλει επίσης να επέμβει στο όνομα της πάταξης της Τρομοκρατίας).
Η διπλωματία βέβαια συνεχίζει να παίζει το ρόλο της και αυτή τη φορά, άσχετα αν πλέον ο Πάγκαλος (το κ. δεν απουσιάζει εσφαλμένα) βγαίνει και λέει τα διάφορα εκ του ασφαλούς...άλλωστε πιος τον ακούει πλέον;
Η απάντηση που δώθηκε από τον κ. Κοτζιά έχει αρκετή σκληρότητα...όμως το ατύχημα ή όχι δεν είναι μακριά και αυτή τη φορά οι Έλληνες ίσως κληθούμε να υποστηρίξουμε την εδαφική μας ακεραιότητα, μια και ο σουλτάνος στο παραλήρημά του μέσα...ίσως τα παίξει όλα για όλα.